Δεν θα συνεχίσω τον ίδιο τίτλο για πάντα με πάρτς. Όλο και κάτι πιο ευφυές θα βρώ.. Αλλα μάλλον δεν είναι η ώρα..
Έχω να καλύψω πολλές μέρες και έχω και να βγώ να δημιουργήσω και μία ακόμα.
Η δεύτερη μέρα στο Λονδίνο με βρήκε να γυρνάω την περιοχή μου με τα πόδια.. Απο το αγουροξυπνημένο camden town με το στοκατζίδικο ηλεκτρονικών cex, μέχρι το αδιάφορο Kendish town και πίσω στο κέντρο. Μια ενδονυχιστική ματιά στο applestore.. πουθένα το iphone 4.. ούτε καν μια διαφήμιση ένα κάτι βρε αδερφέ.. και μετά βολτούλα στην αγορά..
Παίρνω τα πανέμορφα μου fred perry απο ένα μαγαζί στο Covent garden. Στο πρώτο μαγαζί που πήγα ο ταμίας αποφάσισε οτι έπρεπε να χρεώσει 10p παραπάνω απο ότι το "ταμπελάκι". Παίρνω λοιπόν το refund μου, αγοράζω απο το διπλανό μαγαζί στην κανονική τιμή και συνεχίζω.. Γύρω απο το covent garden, που ουσιαστικά είναι μια μεγάλη αγορά, διάφοροι τζιτζιφιόγκοι και buskers, όπως έμαθα οτι λέγονται, κάνουν διάφορα σκηνικά με unicycles σπαθιά και ότι μπορεί κανείς να φανταστεί. Χαζεύω λίγο εκεί και φεύγω..
Η βόλτα είναι πραγματικά απο άκρη σε άκρη στο κέντρο. Καταλήγω στο queensway/bayswater. Εκεί έμενα την τελευταία φορά που ανέβηκα Λονδίνο οπότε είπα να κάνω μια επισκεψούλα. Οι άραβες και οι τούρκοι συνεχίζουν να κατακλύζουν την περιοχή. Αδιάφορο όμως αυτό μιάς και η περιοχή συνεχίζει να είναι κεντροαποκεντρικότατη, ασφαλέστατη και αξιοπρεπέστατη σε τιμές ξενοδοχείων και μέσα μεταφοράς. Τσιμπάω ένα burger king και πάω λίγο πιο πάνω στο paddington για να πάρω tube για το South Kensignton. Τυχαίες διαδρομές που καταλήγουν όμως ενδιαφέρουσες.
Κάποιοι ίσως να ξέρετε την ιστορία με τους νιγηριανούς και το scam. Πάω λοιπόν στο σπίτι το οποίο υποτίθεται μου νοίκιαζαν. Είναι στον πλέον κεντρικό δρόμο του South kensington, λίγα μέτρα πιο κάτω απο το Hyde park. Στον ίδιο ακριβώς αριθμό με το σπίτι αυτό, δίπλα δίπλα, είναι περιέργως ένα hostel. Οι νιγηριανοί έχουνε την ευγένεια να σε ξαφρίζουν και όταν πας και βρίσκεις @@δια αντί για σπίτι να σε αφήνουν δίπλα ακριβώς σε ένα hostel ώστε να μην μείνεις στον δρόμο.
Πολύ ευγενικό εκ μέρους τους. Να θυμηθώ την επόμενη φορά να μην τους ευχηθώ πανούκλα και υποβάθμιση σε 4ο κόσμο.
Μερικές τοπικές μπύρες απο τον κλασσικό πακιστανό στη γωνία και αραλίκι για λίγο σπίτι...
Όμως το ανήσυχο πνεύμα δεν μπορεί να κάτσει για πολύ μέσα. Παίρνω τα πόδια μου και κατεβαίνω στο soho το οποίο είναι εδώ πιο κάτω. Το soho κάποτε ήταν το κέντρο της διασκέδασης του Λονδίνου. Πλέον είναι κίτς gay αηδίες και η chinatown. Ευτυχώς βρίσκω ένα θαμένο βιβλιοπωλείο μέσα σε όλα αυτά. Μπαίνω μέσα και ψάχνω για ένα ελαφρότατο ανάγνωσμα για τις ηλιόλουστες μέρες στο πάρκο. Διαλέγω το Buddha on a bicycle το οποίο δυστυχώς δεν υπάρχει οπότε παίρνω μια άλλη βλακεία του ιδίου, το "Something to tell you" απο τον Hanif kureichi. Όταν το διαβάσω θα σας πώ και αντυπώσεις. Προς το παρόν κάθεται στην γωνία του και υπάρχει...
Φεύγω λοιπόν και απο το soho και λέω να δώ λίγο πραγματικό Λονδίνο..
Κατεβαίνω απο την leicester στην Trafalgar square, απολαμβάνω λίγο τον συννεφιασμένο καιρό και παίρνω την downing St για το Κοινοβούλιο.
Βρίσκομαι λοιπόν σε λίγα λεπτά κάτω απο τον Big ben και απέναντι ακριβώς απο το London eye. Λίγο πιο πίσω στέκεται το westminster(λατρεύω αυτή τη λέξη) abbey με τα μνημεία προς όλες τις τεράστιες προσωπικότητες των τελευταίων αιώνων.
Το βραδάκι με βρίσκει σε ένα παγκάκι κάπου στις όχθες του Τάμεση να διαβάζω μερικές σελίδες απο το βιβλίο...
Επιστροφή στην Leicester που είναι και η κεντρικότερη πλατεία του Λονδίνου και παίρνω tube για το σπίτι.
Κάπου εκεί γνωρίζω και τους συγκάτοικους μου. Δύο ζευγάρια κινέζων παρακαλώ. Φαίνονται ευχάριστοι τύποι μεν, αλλα η κουζίνα είναι σαν να έπεσε μόλις βόμβα και μυρίζει ψοφίμι.
ΜΗΝ δοκιμάσετε ποτέ συγκατοίκηση με κινέζους (αν και εντάξει είναι ούμπερ εμπειρία (για λίγο)).
ΠΑΡΑ πολλά το come σε λίγο...
είμαστε 5, οι αναγνώστες σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή