Οι μέρες περνάνε ταχύτατα πλέον και γίνονται πολλά πράγματα, πολύ γρήγορα.
Για να καλύψω το κενό των ημερών, προσπαθώ να θυμηθώ μερικά highlights και εντυπώσεις είτε καλές είτε κακές που έχω αποκομίσει μέχρι στιγμής.
Η επόμενη μέρα με βρίσκει σε ένα κρύο και συννεφιασμένο Λονδίνο. Πολύ πιο κρύο και πολύ πιο συννεφιασμένο απο ότι θα περίμενε κανείς τέλη Ιουνίου. Με είχανε προειδοποιήσει αλλα μπουφάν δεν πήρα.. Μετά απο μια σύντομη βόλτα στην Oxford st το μετρό με βγάζει στην Knightsbridge, έξω απο τα harrods και μερικά λεπτάκια απο το Hyde park. Στα Harrod's δεν μπαίνω για να ξαναχαθώ. Δεν θέλω να δώ και τίποτε. Τόσο κίτς, μια φορά, αρκεί.
Καφεδάκι και βολτούλα στο χειμωνιάτικο τοπίο. Το αγαπώ το Hyde park. Είναι ένας απο τους λόγους που με έκαναν να έρθω ξανά εδώ και να δω αν με χωράει ο τόπος. Μάλλον γιατί ήταν και αυτό που με εντυπωσίασε τόσο πολύ και στην προηγούμενη επίσκεψη μου εδώ. Υπόδειγμα μητροπολιτικού πάρκου. Χαοτικό. Με δεκάδες γωνιές για να ηρεμήσεις και για να τις ανακαλύψεις. Θεωρητικά χωρίζεται στο Hyde park και τους Kensington gardens. Πρακτικά είναι ένα και το αυτό με ένα μικρό δρόμο στη μέση να χωρίζει τα δύο πάρκα σε κάποιο σημείο. Δύο λίμνες παρακαλώ. Μεγάλες όχι βλακείες. Χώρος για Ιππασία και μαθήματα περιμετρικά αυτού, bandstands, και ένας ατελείωτος χώρος που κάθε εποχή απασχολείται απο events, συναυλίες και κατακλύζεται απο κόσμο, αλλα ιδιαίτερα τις καλές μέρες γίνεται το έλα να δείς. Αν εξαιρέσεις κάποια ψηλά κτίρια που φαίνονται στο φόντο (απο κάποια σημεία, γιατί το πάρκο έχει διαγώνιο 3-4 χιλιόμετρα), τίποτα δεν θυμίζει οτι είσαι στην καρδιά του Λονδίνου. Τίποτα όμως.
Βόλτα και φωτογραφίες στο αγαλματάκι του πάντα νέου Πήτερ πάν και μετρό για το West-Ham για τουρισμό και αναζήτηση αναμνηστικών για ποδοσφαιρόφιλους.
Αυτό είναι το μισό πάρκο ε. Έχει λίγο ακόμα απο αριστερά.
Το βράδυ θα έχω την πρώτη μου επάφή με το πραγματικό Λονδίνο.
Συναντάω λοιπόν στην leicester μια φίλη απο τα ΠΟΛΥ παλιά, η οποία θα είναι και ο "ξεναγός" μου τις περισσότερες ημέρες. Και κάπου εδώ ο τίτλος του άρθρου αρχίζει να έχει νόημα...
"Αγαπητέ κλάιν", κάνω ένα τέστ σε όσους έρχονται εδώ, για να δώ αν αντέχουν την διαφορετικότητα της πόλης, λέει.
Μετά απο μια βόλτα στην gay πλευρά και στα στενάκια του soho, μπαίνουμε σε ένα όμορφο μαγαζάκι. The yard νομίζω λεγόταν. Χαιρετάμε τον πορτιέρη και βρισκόμαστε να κάνουμε απολογισμό της ζωής μας, υπο βροχή, στο μπαλκόνι ενός κεντρικότατου gay bar(μη γελάτε ζώα). Σκαλώματα προσπαθώ γενικά να μην έχω στη ζωή μου, οπότε πίνουμε το ποτάκι μας και συνεχίζουμε την βόλτα μας.
Κάπου στο covent garden ακούμε έναν υπέροχο πλανώδιο μουσικό ώστε να καταλήξουμε μετά σε ένα (επιτελους) straight μαγαζί το οποίο στις 11μιση κάπου άναψε φώτα και το αποχαιρετήσαμε. Καθόλου καπνίλα. Τέλεια. Στην έξοδο μας σφραγίζουν σα τα γελάδια και καταλήγουμε σε ένα υπόγειο clubάκι απέναντι(Verve νομίζω λεγότανε). Καθόλου καπνίλα είπα; Πίνουμε μερικές μπύρες σε φυσιολογικότατες τιμές και βγαίνουμε χωρίς να μυρίζουμε σα καπνιστά σκουμπριά.
Το πρωί μας βρίσκει κάπου κάτω απο το london eye με θέα το κοινοβούλιο και το Big ben. London στα καλύτερα του.
Night bus και σπιτάκι. Τα νυχτερινά λεοφωρεία περνάνε πολύ συγκεκριμένες ώρες και απο όσο είδα είναι και πάντα στην ώρα τους. +1 στις μετακινήσεις με ΜΜΜ και πάλι. Τέστ υπερεπιτυχημένο.
Σκατά highlight. Την ιστορία της ζωή μου έγραψα πάλι. Έχω πολλές μέρες όμως να συμπυκνώσω, όσο μπορώ, στο επόμενο πόστ.
Συνεχίζεται σε λίγο...
Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010
Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
London Calling part 2
Αγαπητέ αναγνώστη/αναγνώστρια κτλ...
Δεν θα συνεχίσω τον ίδιο τίτλο για πάντα με πάρτς. Όλο και κάτι πιο ευφυές θα βρώ.. Αλλα μάλλον δεν είναι η ώρα..
Έχω να καλύψω πολλές μέρες και έχω και να βγώ να δημιουργήσω και μία ακόμα.
Η δεύτερη μέρα στο Λονδίνο με βρήκε να γυρνάω την περιοχή μου με τα πόδια.. Απο το αγουροξυπνημένο camden town με το στοκατζίδικο ηλεκτρονικών cex, μέχρι το αδιάφορο Kendish town και πίσω στο κέντρο. Μια ενδονυχιστική ματιά στο applestore.. πουθένα το iphone 4.. ούτε καν μια διαφήμιση ένα κάτι βρε αδερφέ.. και μετά βολτούλα στην αγορά..
Παίρνω τα πανέμορφα μου fred perry απο ένα μαγαζί στο Covent garden. Στο πρώτο μαγαζί που πήγα ο ταμίας αποφάσισε οτι έπρεπε να χρεώσει 10p παραπάνω απο ότι το "ταμπελάκι". Παίρνω λοιπόν το refund μου, αγοράζω απο το διπλανό μαγαζί στην κανονική τιμή και συνεχίζω.. Γύρω απο το covent garden, που ουσιαστικά είναι μια μεγάλη αγορά, διάφοροι τζιτζιφιόγκοι και buskers, όπως έμαθα οτι λέγονται, κάνουν διάφορα σκηνικά με unicycles σπαθιά και ότι μπορεί κανείς να φανταστεί. Χαζεύω λίγο εκεί και φεύγω..
Η βόλτα είναι πραγματικά απο άκρη σε άκρη στο κέντρο. Καταλήγω στο queensway/bayswater. Εκεί έμενα την τελευταία φορά που ανέβηκα Λονδίνο οπότε είπα να κάνω μια επισκεψούλα. Οι άραβες και οι τούρκοι συνεχίζουν να κατακλύζουν την περιοχή. Αδιάφορο όμως αυτό μιάς και η περιοχή συνεχίζει να είναι κεντροαποκεντρικότατη, ασφαλέστατη και αξιοπρεπέστατη σε τιμές ξενοδοχείων και μέσα μεταφοράς. Τσιμπάω ένα burger king και πάω λίγο πιο πάνω στο paddington για να πάρω tube για το South Kensignton. Τυχαίες διαδρομές που καταλήγουν όμως ενδιαφέρουσες.
Κάποιοι ίσως να ξέρετε την ιστορία με τους νιγηριανούς και το scam. Πάω λοιπόν στο σπίτι το οποίο υποτίθεται μου νοίκιαζαν. Είναι στον πλέον κεντρικό δρόμο του South kensington, λίγα μέτρα πιο κάτω απο το Hyde park. Στον ίδιο ακριβώς αριθμό με το σπίτι αυτό, δίπλα δίπλα, είναι περιέργως ένα hostel. Οι νιγηριανοί έχουνε την ευγένεια να σε ξαφρίζουν και όταν πας και βρίσκεις @@δια αντί για σπίτι να σε αφήνουν δίπλα ακριβώς σε ένα hostel ώστε να μην μείνεις στον δρόμο.
Πολύ ευγενικό εκ μέρους τους. Να θυμηθώ την επόμενη φορά να μην τους ευχηθώ πανούκλα και υποβάθμιση σε 4ο κόσμο.
Μερικές τοπικές μπύρες απο τον κλασσικό πακιστανό στη γωνία και αραλίκι για λίγο σπίτι...
Όμως το ανήσυχο πνεύμα δεν μπορεί να κάτσει για πολύ μέσα. Παίρνω τα πόδια μου και κατεβαίνω στο soho το οποίο είναι εδώ πιο κάτω. Το soho κάποτε ήταν το κέντρο της διασκέδασης του Λονδίνου. Πλέον είναι κίτς gay αηδίες και η chinatown. Ευτυχώς βρίσκω ένα θαμένο βιβλιοπωλείο μέσα σε όλα αυτά. Μπαίνω μέσα και ψάχνω για ένα ελαφρότατο ανάγνωσμα για τις ηλιόλουστες μέρες στο πάρκο. Διαλέγω το Buddha on a bicycle το οποίο δυστυχώς δεν υπάρχει οπότε παίρνω μια άλλη βλακεία του ιδίου, το "Something to tell you" απο τον Hanif kureichi. Όταν το διαβάσω θα σας πώ και αντυπώσεις. Προς το παρόν κάθεται στην γωνία του και υπάρχει...
Φεύγω λοιπόν και απο το soho και λέω να δώ λίγο πραγματικό Λονδίνο..
Κατεβαίνω απο την leicester στην Trafalgar square, απολαμβάνω λίγο τον συννεφιασμένο καιρό και παίρνω την downing St για το Κοινοβούλιο.
Βρίσκομαι λοιπόν σε λίγα λεπτά κάτω απο τον Big ben και απέναντι ακριβώς απο το London eye. Λίγο πιο πίσω στέκεται το westminster(λατρεύω αυτή τη λέξη) abbey με τα μνημεία προς όλες τις τεράστιες προσωπικότητες των τελευταίων αιώνων.
Το βραδάκι με βρίσκει σε ένα παγκάκι κάπου στις όχθες του Τάμεση να διαβάζω μερικές σελίδες απο το βιβλίο...
Επιστροφή στην Leicester που είναι και η κεντρικότερη πλατεία του Λονδίνου και παίρνω tube για το σπίτι.
Κάπου εκεί γνωρίζω και τους συγκάτοικους μου. Δύο ζευγάρια κινέζων παρακαλώ. Φαίνονται ευχάριστοι τύποι μεν, αλλα η κουζίνα είναι σαν να έπεσε μόλις βόμβα και μυρίζει ψοφίμι.
ΜΗΝ δοκιμάσετε ποτέ συγκατοίκηση με κινέζους (αν και εντάξει είναι ούμπερ εμπειρία (για λίγο)).
ΠΑΡΑ πολλά το come σε λίγο...
Δεν θα συνεχίσω τον ίδιο τίτλο για πάντα με πάρτς. Όλο και κάτι πιο ευφυές θα βρώ.. Αλλα μάλλον δεν είναι η ώρα..
Έχω να καλύψω πολλές μέρες και έχω και να βγώ να δημιουργήσω και μία ακόμα.
Η δεύτερη μέρα στο Λονδίνο με βρήκε να γυρνάω την περιοχή μου με τα πόδια.. Απο το αγουροξυπνημένο camden town με το στοκατζίδικο ηλεκτρονικών cex, μέχρι το αδιάφορο Kendish town και πίσω στο κέντρο. Μια ενδονυχιστική ματιά στο applestore.. πουθένα το iphone 4.. ούτε καν μια διαφήμιση ένα κάτι βρε αδερφέ.. και μετά βολτούλα στην αγορά..
Παίρνω τα πανέμορφα μου fred perry απο ένα μαγαζί στο Covent garden. Στο πρώτο μαγαζί που πήγα ο ταμίας αποφάσισε οτι έπρεπε να χρεώσει 10p παραπάνω απο ότι το "ταμπελάκι". Παίρνω λοιπόν το refund μου, αγοράζω απο το διπλανό μαγαζί στην κανονική τιμή και συνεχίζω.. Γύρω απο το covent garden, που ουσιαστικά είναι μια μεγάλη αγορά, διάφοροι τζιτζιφιόγκοι και buskers, όπως έμαθα οτι λέγονται, κάνουν διάφορα σκηνικά με unicycles σπαθιά και ότι μπορεί κανείς να φανταστεί. Χαζεύω λίγο εκεί και φεύγω..
Η βόλτα είναι πραγματικά απο άκρη σε άκρη στο κέντρο. Καταλήγω στο queensway/bayswater. Εκεί έμενα την τελευταία φορά που ανέβηκα Λονδίνο οπότε είπα να κάνω μια επισκεψούλα. Οι άραβες και οι τούρκοι συνεχίζουν να κατακλύζουν την περιοχή. Αδιάφορο όμως αυτό μιάς και η περιοχή συνεχίζει να είναι κεντροαποκεντρικότατη, ασφαλέστατη και αξιοπρεπέστατη σε τιμές ξενοδοχείων και μέσα μεταφοράς. Τσιμπάω ένα burger king και πάω λίγο πιο πάνω στο paddington για να πάρω tube για το South Kensignton. Τυχαίες διαδρομές που καταλήγουν όμως ενδιαφέρουσες.
Κάποιοι ίσως να ξέρετε την ιστορία με τους νιγηριανούς και το scam. Πάω λοιπόν στο σπίτι το οποίο υποτίθεται μου νοίκιαζαν. Είναι στον πλέον κεντρικό δρόμο του South kensington, λίγα μέτρα πιο κάτω απο το Hyde park. Στον ίδιο ακριβώς αριθμό με το σπίτι αυτό, δίπλα δίπλα, είναι περιέργως ένα hostel. Οι νιγηριανοί έχουνε την ευγένεια να σε ξαφρίζουν και όταν πας και βρίσκεις @@δια αντί για σπίτι να σε αφήνουν δίπλα ακριβώς σε ένα hostel ώστε να μην μείνεις στον δρόμο.
Πολύ ευγενικό εκ μέρους τους. Να θυμηθώ την επόμενη φορά να μην τους ευχηθώ πανούκλα και υποβάθμιση σε 4ο κόσμο.
Μερικές τοπικές μπύρες απο τον κλασσικό πακιστανό στη γωνία και αραλίκι για λίγο σπίτι...
Όμως το ανήσυχο πνεύμα δεν μπορεί να κάτσει για πολύ μέσα. Παίρνω τα πόδια μου και κατεβαίνω στο soho το οποίο είναι εδώ πιο κάτω. Το soho κάποτε ήταν το κέντρο της διασκέδασης του Λονδίνου. Πλέον είναι κίτς gay αηδίες και η chinatown. Ευτυχώς βρίσκω ένα θαμένο βιβλιοπωλείο μέσα σε όλα αυτά. Μπαίνω μέσα και ψάχνω για ένα ελαφρότατο ανάγνωσμα για τις ηλιόλουστες μέρες στο πάρκο. Διαλέγω το Buddha on a bicycle το οποίο δυστυχώς δεν υπάρχει οπότε παίρνω μια άλλη βλακεία του ιδίου, το "Something to tell you" απο τον Hanif kureichi. Όταν το διαβάσω θα σας πώ και αντυπώσεις. Προς το παρόν κάθεται στην γωνία του και υπάρχει...
Φεύγω λοιπόν και απο το soho και λέω να δώ λίγο πραγματικό Λονδίνο..
Κατεβαίνω απο την leicester στην Trafalgar square, απολαμβάνω λίγο τον συννεφιασμένο καιρό και παίρνω την downing St για το Κοινοβούλιο.
Βρίσκομαι λοιπόν σε λίγα λεπτά κάτω απο τον Big ben και απέναντι ακριβώς απο το London eye. Λίγο πιο πίσω στέκεται το westminster(λατρεύω αυτή τη λέξη) abbey με τα μνημεία προς όλες τις τεράστιες προσωπικότητες των τελευταίων αιώνων.
Το βραδάκι με βρίσκει σε ένα παγκάκι κάπου στις όχθες του Τάμεση να διαβάζω μερικές σελίδες απο το βιβλίο...
Επιστροφή στην Leicester που είναι και η κεντρικότερη πλατεία του Λονδίνου και παίρνω tube για το σπίτι.
Κάπου εκεί γνωρίζω και τους συγκάτοικους μου. Δύο ζευγάρια κινέζων παρακαλώ. Φαίνονται ευχάριστοι τύποι μεν, αλλα η κουζίνα είναι σαν να έπεσε μόλις βόμβα και μυρίζει ψοφίμι.
ΜΗΝ δοκιμάσετε ποτέ συγκατοίκηση με κινέζους (αν και εντάξει είναι ούμπερ εμπειρία (για λίγο)).
ΠΑΡΑ πολλά το come σε λίγο...
Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010
London Calling
Αγαπητοί (4 μαζί με μένα) αναγνώστες και αναγνώστριες :p
Εμεταφέρθην για εύλογο χρονικό διάστημα εις τα Λονδίνα με τα τσάγια, τους στρατιώτες σα βουρτσάκια τουαλέτας, και τα μεγάλα applestore.
Λέω να το γυρίσω σε ταξιδιωτικό το μπλόγκ για όσο καιρό είμαι εδώ, όχι τίποτα, αλλα να το χρησιμοποιώ και σαν ημερολόγιο και να θυμάμαι τα τι και τα πώς, μετά. Τα γράφω ήδη σε χαρτί.. αλλα γιατί να μη τα μοιραστώ; Ποτέ δεν ξές σε ποιόν θα χρειαστεί μια παραπομπή εδώ..
Έφτασα λοιπόν στο Gatwick πρίν απο μερικές ημέρες. Ξεκίνησα ορμώμενος απο θεσσαλονίκη και είδα τους 35 βαθμούς που είχε στην αναχώρηση μου να γίνονται 18 και με αρκετά μποφόρ. Ζακετούλα και φύγαμε... Η πτήση απο θεσ/νικη έκανε περίπου 3 ώρες. Μισή ώρα λιγότερο απο όσο υπολόγιζα. Την ισορροπία επέφεραν οι βαλίτσες που έκαναν >9000 ώρες να εμφανιστούν.
Αφου λοιπόν βοήθησα την ελληνίδα μάνα που πήγαινε στο γιό της και ζητούσε ευλόγως "Εισιτήρια" απο το train ticket office, πήρα το bus για το άλλο terminal και απο εκεί το Southern για Victoria. 11,30p παρακαλώ.
Φτάνω λοιπόν victoria και γεμίζω την oyster με ένα αξιοπρεπέστατο 7day pass. Η ώρα είναι 3 και ο νοικοκύρης θα είναι σπίτι στις 7. Απομένουν 4 ώρες με μια βαλίτσα 20+ κιλών και το λάπτοπ δώρο. Τριγυρνάω στην ευρύτερη περιοχή του σπιτιού ωσάν ινδιάνος σίου αναγνωριστής για λίγο, και μετά αποφασίζω να την πέσω στο Regent's park γιατί οι ώρες ήταν πολλές.
Evening standard τζαμπαντάν απο το μετρό, ορεκτικά και ψιψιψόνια απο το περίπτερο και τουρνέ στα παγκάκια του Νοτιοανατολικού Regent's park. Ναι νοτιοανατολικού. Γιατί αν δεν ξές που είσαι εκεί, χάνεσαι και έχει και χάρτες "είστε εδώ". Όχι σαν τα δικά μας (τα πολλά ε) που μέχρι να μπείς βγαίνεις. Πάρε και ένα χάρτη κακής ανάλυσης αν δεν πιστεύεις..
Όση ώρα λοιπόν γυρνοβολούσα απο παγκάκι σε παγκάκι και απο λίμνη σε λίμνη (ναι τα πάρκα actually έχουνε λίμνες που κάνεις και βαρκάδα αν θές) και αφού ΔΕΝ τάισα τις πάπιες στην κάτω είσοδο, χάζευα και τριγύρω. Εκατοντάδες κόσμου ΠΑΤΟΥΣΕ στο γκαζόν το οποίο απλωνόταν για πάρα πολλά χιλιόμετρα και αποτελούσε απεριόριστο γήπεδο για 10δες παρέες που έπαιζαν μπάλα/ράγκμπυ/whatever η απλά άραζαν διαβάζοντας βιβλία ή λιαζόμενοι ακόμα και με μαγιό. Μικροί, μεγάλοι, μπαμπάδες, μαμάδες, παιδιά, ούμπερ γκομενάκια, εκμεταλευόντουσαν (όσο μπορούσαν) κάθε γωνιά του τεράστιου πάρκου(το οποίο δεν κλάνει μια σε μέγεθος μπροστά στο hyde park αλλα αυτά σε άλλο ποστ).
Φλασμπάκ στη δική μας πραγματικότητα όπου μια τέτοια μέρα θα πάλευες να βρείς τραπέζι ακόμα και στο πιο τελειωμένο καφέ.. Κάντε το γαμημένο Γ' σώμα και την έκθεση, που ενθουσιάζει πλέον μόνο τους χωριάτες,, μητροπολιτικό πάρκο ρε κωλόζωα...
Μετά απο αρκετή ώρα και αφού πήγα και προς το Μadamme tusseaud's και στο μουσείο του sherlock holmes, πήρα το δρόμο για το σπίτι. Γενικά καθ'όλη τη διαμονή μου εδώ δεν χρησιμοποιώ ιδιαίτερα τα (τρομερά βολικά) μεταφορικά τους μέσα γιατί προτιμώ να βλέπω και να ζώ την πόλη "υπεργείως". Συναντώ μια κινέζα (άσχημη) και με πάει προς το σπίτι. Τρώγλη σε σχέση με ότι έχω συνηθίσει αλλα οκ. Περισσότερο με απασχολούν τα νεφρά μου και αν θα τα έχω τις επόμενες ώρες. Καθάρισμα σφουγγάρισμα και συνειδητοποίηση οτι οι 18 βαθμοί θέλουν @@δια.
Πηγαίνω στο κέντρο του camden που είναι λίγο πιο πάνω. Όλα είναι κλειστό οπότε τσακίζομαι σε ένα λεωφορείο και κατεβαίνω Oxford St που τα πολυκαταστήματα κλείνουν πιο αργά. Μπαίνω λοιπόν στο Debenham's και βγαίνω με ένα φθηνό πλην τίμιο παπλωματάκι το οποίο έμαθα με τον δύσκολο τρόπο οτι λέγεται Duvet.
Μετρουδάκι σπιτάκι skypάκι γκομενάκι υπνάκι.
Η συνέχεια σύντομα...
Εμεταφέρθην για εύλογο χρονικό διάστημα εις τα Λονδίνα με τα τσάγια, τους στρατιώτες σα βουρτσάκια τουαλέτας, και τα μεγάλα applestore.
Λέω να το γυρίσω σε ταξιδιωτικό το μπλόγκ για όσο καιρό είμαι εδώ, όχι τίποτα, αλλα να το χρησιμοποιώ και σαν ημερολόγιο και να θυμάμαι τα τι και τα πώς, μετά. Τα γράφω ήδη σε χαρτί.. αλλα γιατί να μη τα μοιραστώ; Ποτέ δεν ξές σε ποιόν θα χρειαστεί μια παραπομπή εδώ..
Έφτασα λοιπόν στο Gatwick πρίν απο μερικές ημέρες. Ξεκίνησα ορμώμενος απο θεσσαλονίκη και είδα τους 35 βαθμούς που είχε στην αναχώρηση μου να γίνονται 18 και με αρκετά μποφόρ. Ζακετούλα και φύγαμε... Η πτήση απο θεσ/νικη έκανε περίπου 3 ώρες. Μισή ώρα λιγότερο απο όσο υπολόγιζα. Την ισορροπία επέφεραν οι βαλίτσες που έκαναν >9000 ώρες να εμφανιστούν.
Αφου λοιπόν βοήθησα την ελληνίδα μάνα που πήγαινε στο γιό της και ζητούσε ευλόγως "Εισιτήρια" απο το train ticket office, πήρα το bus για το άλλο terminal και απο εκεί το Southern για Victoria. 11,30p παρακαλώ.
Φτάνω λοιπόν victoria και γεμίζω την oyster με ένα αξιοπρεπέστατο 7day pass. Η ώρα είναι 3 και ο νοικοκύρης θα είναι σπίτι στις 7. Απομένουν 4 ώρες με μια βαλίτσα 20+ κιλών και το λάπτοπ δώρο. Τριγυρνάω στην ευρύτερη περιοχή του σπιτιού ωσάν ινδιάνος σίου αναγνωριστής για λίγο, και μετά αποφασίζω να την πέσω στο Regent's park γιατί οι ώρες ήταν πολλές.
Evening standard τζαμπαντάν απο το μετρό, ορεκτικά και ψιψιψόνια απο το περίπτερο και τουρνέ στα παγκάκια του Νοτιοανατολικού Regent's park. Ναι νοτιοανατολικού. Γιατί αν δεν ξές που είσαι εκεί, χάνεσαι και έχει και χάρτες "είστε εδώ". Όχι σαν τα δικά μας (τα πολλά ε) που μέχρι να μπείς βγαίνεις. Πάρε και ένα χάρτη κακής ανάλυσης αν δεν πιστεύεις..
Όση ώρα λοιπόν γυρνοβολούσα απο παγκάκι σε παγκάκι και απο λίμνη σε λίμνη (ναι τα πάρκα actually έχουνε λίμνες που κάνεις και βαρκάδα αν θές) και αφού ΔΕΝ τάισα τις πάπιες στην κάτω είσοδο, χάζευα και τριγύρω. Εκατοντάδες κόσμου ΠΑΤΟΥΣΕ στο γκαζόν το οποίο απλωνόταν για πάρα πολλά χιλιόμετρα και αποτελούσε απεριόριστο γήπεδο για 10δες παρέες που έπαιζαν μπάλα/ράγκμπυ/whatever η απλά άραζαν διαβάζοντας βιβλία ή λιαζόμενοι ακόμα και με μαγιό. Μικροί, μεγάλοι, μπαμπάδες, μαμάδες, παιδιά, ούμπερ γκομενάκια, εκμεταλευόντουσαν (όσο μπορούσαν) κάθε γωνιά του τεράστιου πάρκου(το οποίο δεν κλάνει μια σε μέγεθος μπροστά στο hyde park αλλα αυτά σε άλλο ποστ).
Φλασμπάκ στη δική μας πραγματικότητα όπου μια τέτοια μέρα θα πάλευες να βρείς τραπέζι ακόμα και στο πιο τελειωμένο καφέ.. Κάντε το γαμημένο Γ' σώμα και την έκθεση, που ενθουσιάζει πλέον μόνο τους χωριάτες,, μητροπολιτικό πάρκο ρε κωλόζωα...
Μετά απο αρκετή ώρα και αφού πήγα και προς το Μadamme tusseaud's και στο μουσείο του sherlock holmes, πήρα το δρόμο για το σπίτι. Γενικά καθ'όλη τη διαμονή μου εδώ δεν χρησιμοποιώ ιδιαίτερα τα (τρομερά βολικά) μεταφορικά τους μέσα γιατί προτιμώ να βλέπω και να ζώ την πόλη "υπεργείως". Συναντώ μια κινέζα (άσχημη) και με πάει προς το σπίτι. Τρώγλη σε σχέση με ότι έχω συνηθίσει αλλα οκ. Περισσότερο με απασχολούν τα νεφρά μου και αν θα τα έχω τις επόμενες ώρες. Καθάρισμα σφουγγάρισμα και συνειδητοποίηση οτι οι 18 βαθμοί θέλουν @@δια.
Πηγαίνω στο κέντρο του camden που είναι λίγο πιο πάνω. Όλα είναι κλειστό οπότε τσακίζομαι σε ένα λεωφορείο και κατεβαίνω Oxford St που τα πολυκαταστήματα κλείνουν πιο αργά. Μπαίνω λοιπόν στο Debenham's και βγαίνω με ένα φθηνό πλην τίμιο παπλωματάκι το οποίο έμαθα με τον δύσκολο τρόπο οτι λέγεται Duvet.
Μετρουδάκι σπιτάκι skypάκι γκομενάκι υπνάκι.
Η συνέχεια σύντομα...
Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010
Gaming VS ads
Μερικές διαφημίσεις απο πατατάκια, αλλα με καθαρά gaming περιεχόμενο
Mario VS Pacman
Και Tetris VS Contra
Shit brix
Περισσότερα εδώ
Mario VS Pacman
Και Tetris VS Contra
Shit brix
Περισσότερα εδώ
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
Bp spills
Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010
Innovative Baby Products
Original ad:
LARGE CRIB WANTED
I need a large(tall) crib for my 9 month old. The crib I have right now is too small - he keeps climbing out! I need a crib that is too high for my baby to get out of it. Please respond with pictures. Contact Julia @ ********@verizon.net
From Me to ********@verizon.net:LARGE CRIB WANTED
I need a large(tall) crib for my 9 month old. The crib I have right now is too small - he keeps climbing out! I need a crib that is too high for my baby to get out of it. Please respond with pictures. Contact Julia @ ********@verizon.net
Hey Julia,
I may have the perfect crib for you. It is a very large crib that has some features to prevent your baby from escaping. Please let me know if you are interested.
Thanks,
Mike
From Julia ******** to Me:
How big is it? Do you have any pictures of it?
From Me to Julia ********:
Julia,
It is very large. As I said, it has modifications to prevent escape. The entire top perimeter of the crib has been reinforced with a metal frame that is connected to a car battery. When someone tries to escape the crib, they will be given a gentile electric shock, which will discourage them from attempting to climb out of the crib again. The price includes a 12 volt car battery, but a higher-voltage battery can always be purchased, depending on how fat your child is. Here is a picture of the setup:
I am currently using the crib for one of my friends who happens to be a midget. He tends to frequently get drunk and violent, so we put him in this crib when he starts getting belligerent. The battery works great for keeping him in, so I am assuming it will work great for your child. The only reason I am getting rid of it is because the midget was recently arrested for arson, so he won't be around for a while.
I have something else that you may be interested in as well. Are you tired of waking up in the middle of the night to the sound of your baby crying? With this clever device, you won't even have to get out of bed to calm your baby.
It is a little mobile that I invented called "The Lullibinator." Simply hang it above the crib, and the microphone will detect when the baby is crying. If the crying reaches a certain decibel level, the box will spray a calming mist of pepper spray into the crib. It trains your baby not to cry in no time! It worked great on the midget when he started yelling. It comes with 2% CS pepper spray, which is practically harmless. It can be upgraded to bear mace if your child continues to cry. I have decorated the Lullibinator with friendly smiley faces to comfort your baby.
I am asking $50 for the Lullibinator, and $250 for the crib/battery combo. Let me know if you want to set up a time to stop by and check this stuff out.
Thanks,
Mike
From Julia ******** to Me:
Oh my god
From Julia ******** to Me:
Please tell me you're kidding. You're kidding, right?
From Me to Julia ********:
Julia,
Why would I be kidding? I thought $250 was more than reasonable. I got a lot of use out of these things before social services took my kid away. I still do whenever the midget comes over.
Mike
From Julia ******** to Me:
I...don't know what to say to you. You are a disgusting excuse for a human being. How dare you ever think that I would use this for my child. Don't you ever e-mail me again, you scumbag.
From Me to Julia ********:
Julia,
I've been called some harsh things for my haggling tactics, but you seem to have been very offended by the price I have offered. I am sorry; I had no intention of offending you. I will drop the total price to $200 for everything, and I'll even throw this in for free:
Now you won't have to get up to give your baby a bottle when he is thirsty. This handy crib-bottle will allow your baby to quench his thirst any time he wants. It doesn't have to necessarily be filled with tequila (like I said, this crib was set up for a midget). It can easily be filled with Gatorade, breast milk, or whatever else your baby prefers. Throw in a can of food and the baby can practically live on his own!
Please let me know when you are going to pick this stuff up. I am going to Atlantic City for the weekend, so I need you to get it before I leave.
Thanks,
Mike
ΡΟΦΛ.. Πηγή
Τρίτη 1 Ιουνίου 2010
Dell Streak's Guerilla glass!!
Αρκετά επίπονο να το παρακολουθήσει κανείς...
Η dell φημολογείται οτι έχει βγάλει στην αγορά μια υπερανθεκτική οθόνη. Τέρμα οι φήμες.. Μακάρι να ακολουθήσουν και άλλοι (γκουχ apple γκούχ) την ίδια τακτική...
Η dell φημολογείται οτι έχει βγάλει στην αγορά μια υπερανθεκτική οθόνη. Τέρμα οι φήμες.. Μακάρι να ακολουθήσουν και άλλοι (γκουχ apple γκούχ) την ίδια τακτική...
Beautiful hanging installations
Πανέμορφα hanging installations απο την Claire Morgan. Όχι οτι έχω ιδέα ποια είναι δηλαδή.. αλλα έκανε καταπληκτική δουλειά..
Περισσότερα εδώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)